Naar mijn gevoel slaat on-weer niet op de donder en de bliksem, maar wel op het benauwend doef weer dat eraan voorafgaat.
Monthly Archives: juli 2008
Ik heb vandaag in alle plakkerige hitte liters courgettesoep en kilo’s aardbeienconfituur gemaakt. Ik ontwaar een dwangneurose om, aan de valavond van mijn vakantie, het nakende werkjaar gastronomisch te overbruggen. Of misschien spreekt uit dit gedrag wel de stille hoop op de komst van een gastrosexueel, de nieuwe man waar iedereen de mond van vol heeft. Nu, hij zal in elk geval van vèr moeten komen om beter te doen dan mijn soep en mijn confituur.
Het vermogen tot lachen is onbetaalbaar. Als kind zag ik een ontroerende film waarin een ongelukkige miljardair zijn hele rijkdom veil heeft voor de aankoop van de aanstekelijke lach van een leuke armeluiszoon. Aan het TV-scherm gekluisterd, hoopte ik vurig dat deze duivelse deal niet zou doorgaan. Het mocht niet baten, want de jongen liet zich overhalen. Veel te laat beseft hij wat hij heeft gedaan. Zonder ziel kan de nieuw verworven rijkdom hem niet gelukkig maken. Ik krijg nog steeds kippenvel wanneer ik terugdenk aan het beeld van de smakelijk lachende gewezen miljardair geplaatst tegenover het beeld van de intrieste ‘nouveau riche’.
Helemaal in de lijn van de Dag van de Lege Portemonnees, en andermaal een herinnering uit mijn Gentse kinderjaren, de woorden van toenmalig marktkramer Tamboer: ‘Zijn we eraan bedrogen, we hebben toch voor zoveel geld amusement gehad’.
Als Gent permanent zonovergoten zou zijn, zou het dan nog te onderscheiden zijn van een Zuiderse provinciestad?
Zonneschijn die na regen komt is zoveel leuker dan alleen maar zon op zich.
’t Spitje zette even een domper op de feestvreugde. Zelf zullen we de beste herinneringen bewaren aan ons home made spitje van deze avond. Niets is bepalender voor het vakantiegevoel dan het gezelschap waarin men zich bevindt.
De Gentse Feesten leveren het bewijs dat je op vakantie kan gaan in eigen stad. Wij leverden vandaag het bewijs dat je op vakantie kan gaan in eigen tuin. Alles is immers illusie: het vakantiegevoel hangt samen met de verbeeldingskracht van de vakantieganger.
Mijn vader gaf graag blijk van zijn kunnen aan het schietkraam. Zonder ooit enig voorbeeld te hebben gezien, vertoont mijn zoontje nu dezelfde afwijking. Hij heeft talent, net als zijn opa. Is schietvaardigheid erfelijk overdraagbaar?
Telkens Pierke zich in een hachelijke situatie bevindt, roept hij de hulp in van het poppentheaterpubliek, dat graag bereid is hem middels luidkeels roepen doeltreffend bij te staan. Dat lijkt me wel wat: je op de vox populi verlaten om je door de labyrinten van het leven te loodsen.
Laatmaarzo 